kúkur og piss

jæja, núna veit hvernig það er að vera holdsveikur. ég var á gangi niður hinn þrönga og slímuga laugaveg um daginn og tók innan skamms eftir því hvernig fólk var stanslaust glápandi á mig, nánar tiltekið á minn neðri helming. það væri eins og önnur hver manneskja þarna niður í bæ hafi ekki haft neitt betur að gera en að pæla í hvort að ég væri búinn að kúka á mig eða hvort ég ætlaði ekki í megrun því að rassinn minn var svo feitur eða eitthvað.

og af hverju glápti fólkið svona? ég komst loksins að því þegar ég gekk framhjá þessum krabbameinssýkta ömurleika sem kýs víst að kalla sig nike-búðina og mætti þar tvemur menntaskólahórum, eflaust á leiðinni heim úr klámvinnunum þeirra og heim til klámfjölskyldnanna þeirra að borða klámsúpu. að sjálfsögðu gónuðu þær líka á mig eins ég væri rod fokking stewart á g-streng og svo kallaði ein þeirra:

'ég kann að sauma buxur!'

og svo hló hún eins og krakksurturinn kærastinn hennar og gekk í burtu.

ástæðan fyrir öllu þessu glápi var nefnilega ekki merkilegri en sú að ég var í rifnum gallabuxum. eru allir í þessu plebbabæli jafn mikil fífl og tímaritið vamm (ég gæti svoleiðis skeint mér endalaust með þessu frábæra menningarriti) lætur mann halda? halló! það er tæp 10 ár síðan að fólk var barið með pústurröri fyrir að ganga EKKI í rifnum gallabuxum. ekki 30 ár. ekki einu sinni 15 ár. HELDUR TÍU ÁR. en af þessum stelpum að dæma hefði fólk örugglega haldið að ég væri klæddur lopapeysu og gúmmítúttum, nema hvað að það þykir örugglega kúl hjá afatottandi saurætunum í MH og MR.

og það sem er skrýtnast við þetta allt saman er hversu ótrúlega vonsvikinn ég var. mér fannst alltaf eins og íslendingar væru svo rosa líbó ganvært svona skrýtnum fötum og svoleiðis. ég var til dæmis á jim rose um dagin, og langaði helst bara til þess að gubba og prumpa og hrækja og pissa og frussa niðurgangi og viðbjóði út um allt og á alla í kring um mig - brain police voru sko að hita upp - en þegar jim rose byrjaði fannst mér svona svolítið eins íslengingar væru eiginlega of vanir fyrir þetta. til dæmis var engum sem fannst það sjokkerandi eða kúl að það væri klámstjarna að túra með þeim (nema jú aumingja fávitinn sem fór afsíðis með henni eftir á og fékk billjón billjón kynsjúkdóma beint í gegn um þennan gallaða smokk sem honum var gefinn).

kommon. vorum við ekki að fagna gay pride? tökum við ekki vel á móti skrækjandi furðufuglum eins og ann tony? þolum við ekki frussandi geðsjúklinga eins og sverri storsker og bubba morthens í sjónvarpinu og útvarpinu? er það virkilega svona merkilegt þegar unglingur með langt hár og rifnum buxum gengur niður laugaveginn (sem er by the way eins og moka sig í gegnum túristakviksyndi)?