drottinn minn dýri (ur öskunni í eldinn)

(ATH: Síðan þessi færsla var skrifuð hef ég kynnst honum Helga Val nokkuð vel og komist að því að hann sé ágætis gæi. Tónlistin hans er samt frekar mikið gubb.)

Ég er byrjaður að stunda þá róna-subb-búllu er kallast Hressingarskálinn óhóflega mikið að undanförnu, sökum þess að mér er boðið upp á ókeypis koffín þar, og var í gær búinn að mæla mér mót við einhverja dækju þar. Ég mætti snemma og drakk mikið kaffi, en tók skyndilega eftir því, mér til mikillar mæðu, að einhver prumpandi fáviti í lopapeysu með gítar hafði sest á stól við innganginn og risavaxin upptökuvél komið fyrir svona ca. átta sentímetrum frá slímuga fésinu hans. Ég hélt ég myndi hníga niður og fá niðurgang þegar hann hóf að væla einhverja vitleysu sem var svo slæm að það var í alvörunni skárri að heyra útgáfurnar hans af Damien Rice og Doors lögum heldur þessar hægðir sem hann dirfist kalla frumsamið efni. Þegar hann loksins kynnti sig með nafni kom í ljós að þetta var enginn annar en hin margrómaði Helgi Valur, og eftir þetta kvöld get ég vissulega staðfest það að Ísland sé komið með nýjan konung ömurleikans.
Það var ekki bara það að maðurinn syngur í alvörunni öll verstu og leiðinlegustu lög í heimi (No Limit með 2Unlimited var skásta sem hann spilaði), heldur líka hversu frábæran hann taldi sig vera: trúbador er náttúrulega bara trúbador, en það var attitjúdið sem fór svo í mig. Hann endurspeglaði FULLKOMLEGA allt sem ég hata við íslenska tónlist: Hann truði því að hann væri rosalega djúp tilfinningavera (ojbara) sem hafði mikið af málefnum að tjá sig um (ojbara) sérstaklega það hvað hann væri mikill tónlistarunnandi (ojbara) fyrir að hlusta á Jeff Buckley (hmmm...), Damien Rice (ojbara) og the Doors (OJBARA). Hann trúði því líka að það eina sem skipti máli í tónlist væri einlægni (ojbara), falleg söngrödd (ojbara), og metnaðarfull lagasmíði (OJBARA). Og þetta er að vísu ekki honum að kenna beint, en útaf því að hann var að spila var sextán ára vinkonu minni ekki hleypt inn vegna TUTTUGU ÁRA ALDURSTAKMARKSINS sem alltíeinu fór í gildi þegar hann byrjaði að emja eins og svínið sem hann er. Alla vegana er einhverjum hlíft frá leiðindunum sem hann gólaði yfir okkur í gær.
En það alversta við þetta allt saman var myndavélin. Öllum var drullusama um þennan fávita - fólk gleymdi næstum því að klappa á milli laga - en samt vildu einhverjar fáfróðar útlendingahræður taka upp hvert einast dýrmæta augnablik af þessum sora af því að tónleikar með Helga Val er að sjálfsögðu merkur viðburður sem þarf klárlega að lifa áfram í spjöldum sögunnar og yngri kynslóðir sem ekki höfðu tækifærið til að upplifa töfrana sem fyrirfinndust á tónleikunum hans þyrftu að hafa einhverja leið til að skilja hversu ótrúlegur hann var í raun og veru...fokking fávitar.